We weten allemaal dat dit principe werkt, maar wat blijft er over na twee jaar thuiswerken? We spenderen geen 70% van onze tijd meer op de werkvloer waardoor we minder ‘On the Job’ kunnen leren. Wordt het niet eens tijd dit model te herzien?
Los van het feit dat het 70:20:10 principe waardevol is, hoeft een werkvloer toch niet fysiek te zijn om te leren? De 70% slaat op ‘tijdens het uitvoeren van je job’, daar is geen fysieke component noodzakelijk.
Is het niet een ingesleten misvatting dat alle communicatie en leereffect remote via meetings moet? ‘Binnen ons MS teams omgeving wordt even druk gesproken via korte berichten dan fysiek op de werkvloer’, schreef één van jullie. ‘Bovendien kunnen collega’s die dit gemist hebben, het later teruglezen. Er zijn teams in de volle Corona periode opgericht die elkaar pas na acht maanden voor het eerst hebben ontmoet. De goede sfeer was er dus daarvoor al. We leren remote continu van elkaar, ook zonder meetings.’
Belangrijk is je doel voor ogen te houden en niet de belemmeringen. Je hoeft een hand-over met een nieuwe collega niet fysiek te doen; naast elkaar zitten en op een scherm kijken en elektronische documenten overlopen. Het doel (de overdracht) met middelen waar we ons comfortabel bij voelen (remote) zonder dat we dit als ‘belemmerend’ zien. Doel is immers bereikt: leren door overdracht en kennisdeling.
Dit geldt niet voor functies waar je met een machine dient te leren werken, daar zijn vast ook al creatieve en hybride manieren voor bedacht.
